Historia

Poradnia Wychowawczo – Zawodowa przy Wydziale Oświaty PDRN Wrocław – Stare Miasto została powołana z dniem 1 stycznia 1967 roku. Akt powołania został podpisany przez ówczesnego Inspektora Oświaty i wychowania mgr Jana Adamskiego. Organizację i kierownictwo Poradni powierzono psychologowi mgr Monice Dąbrowskiej, która pełniła tę funkcję do roku 1975 – a więc do momentu przejścia na emeryturę. W dniu 21 lutego 1967 roku dla nowopowstałej placówki Oświatowo – Wychowawczej przydzielono lokal mieszczący się w budynku przy Rynku 7. Były to pomieszczenia o łącznym metrażu 47,28, sekretariat /16,8/ stanowił równocześnie poczekalnię dla rodziców i świetlicę dla dzieci. dwa niewielkie pokoiki /9,8 i 9,1/ przeznaczone były do badań dzieci w wieku od 7 – 15 lat oraz gabinet dyrektora /7,08/.

W początkowym okresie pracy Poradni /II półrocze 1967 roku/ przy małej ilości szkół podstawowych i wybiórczej problematyce działania – lokal zaspokajał potrzeby Poradni tym bardziej, że wszystkie badania zbiorowe dokonywano w pobliskich szkołach. Z upływem lat, a szczególności w roku szkolnym 1975/76 kiedy zwiększyła się liczba pracowników do 9 osób było już bardzo ciasno.

Wobec powyższego po 10 latach działania Poradnia zmieniła swoje lokum. Zostaje przeniesiona do budynku Szkoły Podstawowej Nr 55 przy ulicy Kołłątaja 1/6, gdzie mieści się do 31.09.2010 r. Otrzymuje wówczas 2 sale lekcyjne, które zostały adoptowane po niewielkim remoncie na pomieszczenia do prowadzenia statutowej działalności placówki. Powstały wówczas 4 pokoje do badań diagnostycznych, gabinet dyrektora, sekretariat. W latach 1976/77 – przy zatrudnionych 9 osobach warunki lokalowe były idealne, ale znów po 10 latach w chwili obecnej, gdzie zatrudnionych jest 13 osób, a liczba badanych dzieci znacznie wzrosła sytuacja lokalowa jest bardzo trudna.

W chwili powołania placówki mgr Monika Dąbrowska kompletuje kadrę pedagogiczno – administracyjną. Pierwszymi pracownikami pedagogicznymi Poradni byli : mgr Monika Dąbrowska – psycholog /dyrektor/ mgr Teresa Moździerz – psycholog mgr Janina Błaszkowska – psycholog

W latach 1967 – 1973 liczba pracowników pełnozatrudnionych była stabilna 2 psychologów, 2 pedagogów, zmieniła się natomiast liczba pracowników w niepełnym wymiarze godzin. Zostają zatrudnione wówczas mgr Zofia Dziubińska, mgr Krystyna Taczek, która poprzez wieloletnia pracę dzięki swej wiedzy fachowej rozwijały poradnictwo na terenie dzielnicy.

Mgr Krystyna Taczek organizuje w roku szkolnym 1973/74 w Szkole Podstawowej Nr 55, 97, 46 i 67 zespoły reedukacyjne, prowadzi zajęcia pokazowe i instruktaż dla nauczycieli.

Mgr Zofia Dziubińska od roku 1971 do roku 1983 prowadzi orientacje szkolna i zawodową w szkołach podstawowych i ponadpodstawowych; później przechodzi do pracy w Wojewódzkiej Poradni Wychowawczo – Zawodowej. W roku 1974 podejmuje ścisłą współpracę z Poradnią dr Anna Lewandowska – Magiera / lekarz przemysłowy/, która jest zatrudniona do dziś w wymiarze 4 godzin tygodniowo jako konsultant ds. orzecznictwa zawodowego.

Problem dzieci przedszkolnych od chwili powstania poradni do roku 1975 rozwiązywany był sporadycznie i dotyczył dzieci podejrzanych o niedorozwój umysłowy. Dopiero w roku 1975 zostaje zatrudniona na stanowisku pedagoga mgr Barbara Muszyńska, która podejmuje problematykę opieki pedagogicznej nad dziećmi przedszkolnymi, a roku 1977 zostaje zatrudniona jako psycholog mgr Teresa Nahajowska. Od 12 lat dzieci w wieku przedszkolnym mają zapewnioną wszechstronną opiekę psychologiczno – pedagogiczną ze strony pracowników poradni. Od roku 1980 jest prowadzona na terenie Poradni indywidualna terapia logopedyczna kiedy to mgr Zofia Staniszewska obejmuje stanowisko logopedy. Jest dyplomowanym specjalistą. Od podstaw zorganizowała i kompletnie wyposażyła gabinet logopedyczny.

Do długoletnich pracowników należy również zaliczyć mgr Damianę Szydłowską, mgr Agnieszkę Kłosowską, mgr Barbarę Gawrońską, mgr Annę Kraus, mgr Danutę Roszczewską. W latach 1967-1987 w poradni na pełnych etatach pracowało łącznie 30 osób. Aktualnie poradnia ma przeznaczonych 12 etatów pedagogicznych. Z chwilą przejścia na emeryturę mgr Moniki Dąbrowskiej w roku 1976 na stanowisko dyrektora Poradni zostaje powołana przez ówczesnego Inspektora mgr Jana Rybackiego – pedagog mgr Damina Szydłowska, która pełniła tę funkcję do roku 1984. Na szczególną uwagę w czasie dyrektorowania mgr Damiany Szydłowskiej zasługuje bardzo serdeczna, koleżeńska atmosfera panująca wśród pracowników poradni. Również w latach 1976 – 1978 znacznej poprawie uległo wyposażenie Poradni /umeblowanie, wyposażenie w pomoce dydaktyczne, kompletowanie księgozbioru specjalistycznego/.

Od momentu rozpoczęcia pracy – II półrocze 1967 roku Poradnia zajmuje się poradnictwem wychowawczym i zawodowym. W ostatnich latach do nowych form pracy należy zaliczyć podejmowane próby socjoterapii z dziećmi z zaburzeniami w zachowaniu. W tym czasie pod opieką psychologa mgr Anny Kraus utworzono na terenie Szkoły Podstawowej Nr 94 i 97 świetlice terapeutyczną. Mgr Elżbieta Szuszkiewicz i mgr Teresa Moździerz prowadzą indywidualną terapię rodzin. Oprócz bezpośredniej pracy z dziećmi i rodzicami pracownicy biorą czynny udział w instruktażu i szkoleniu nauczycieli, pedagogów szkolnych. Systematycznie prowadzą indywidualną terapie rodzin. Oprócz bezpośredniej pracy z dziećmi i rodzicami pracownicy biorą czynny udział w instruktażu i szkoleniu nauczycieli, pedagogów szkolnych. Systematycznie prowadzą pedagogizację rodziców współpracując z T W P. Poradnia utrzymuje stały kontakt z instytucjami i organizacjami zajmującymi się problemami dziecka. 20 lat temu w październiku 1967 roku – poradnia I dzielnicy była gospodarzem spotkania członków Plenum KW PZPR z kierownikami PWZ i inspektorami Wydziałów Oświaty. Tematem narady były _Metody i formy pracy Poradni Wychowawczo – Zawodowych. W spotkaniu brał udział ówczesny Przewodniczący Rady Narodowej miasta Wrocławia prof. Bolesław Iwaszkiewicz, który zabierając głos w dyskusji stwierdził m. in, że „na terenie województwa wrocławskiego jest za mało poradni, że występują braki kadrowe i lokalowe oraz, że uzupełnianie ich jest rzeczą niezbędną” – /z protokołu z dnia 05 października 1967 roku/.

W porównaniu z minionym okresem czasu sytuacja lokalowa i kadrowa w poradnictwie uległa wyraźnej poprawie, ale w związku ze stałym wzrostem zapotrzebowania na różnorodne formy pracy Poradni sygnalizowane przez prof. Bolesława Iwaszkiewicza problemy są nadal aktualne. W rozwiązywaniu ich na terenie dzielnicy wydatnie pomaga Wydział Oświaty i Wychowania. Podkreślić należy ścisły kontakt z poradnią inspektora i wizytatorów Wydziału Oświaty, którzy doceniają wagę problemów poradnianych. Wydział Oświaty sukcesywnie zwiększał liczbę etatów pedagogicznych, powiększał budżet, a obecnie czyni starania poprawę warunków lokalowych.

W roku 1988 pracownicy Poradni zwrócili szczególną uwagę na coraz częściej występujące, specyficzne trudności w nauce czytania i pisania. W kwestii tych zaburzeń Minister Oświaty podał ustawę i zarządzenia regulujące funkcję dzieci dyslektycznych w szkole. Diagnoza uczniów z tymi deficytami była poszerzona o diagnozę lekarską, audiometryczną, zostały również uzupełnione metody i literatura z tego zakresu. Warto także wspomnieć o wyróżniającej ocenie, jaką nasza placówka otrzymała od Wydziału Oświaty w wyniku lustracji wszystkich Poradni na przestrzeni lat 87/88. W tychże latach wzrósł problem niedostosowania społecznego w stosunku do lat ubiegłych. W związku z tym zostały opracowane nowe zakresy czynności dla psychologów i pedagogów oraz maksymalne wydłużenie czasu pracy placówki. Poradnia poszerzyła również swój zakres obowiązków o opiekę nad studentami Uniwersytetu Wrocławskiego.

W myśl wytycznych Min. Edukacji Narodowej z 13.04.88r. Poradnia przejęła opiekę nad uczniami szczególnie uzdolnionymi. W tym czasie grono pedagogiczne powiększyło się o dwa etaty dla psychologów. Sytuacja lokalowa Poradni nie poprawiła się. Wydział Oświaty i Wychowania w dn.09.01.89r. udzielił pisemnej odpowiedzi, że zostaną wybudowane oddzielne pomieszczenia na korytarzu Szkoły nr 55, obecnej siedziby Poradni.

W roku 90 odnotowano wzrost zgłaszanych dzieci z wadą wymowy. W związku z tym dyrektor zatrudnił drugiego logopedę. Oprócz logopedycznej terapii indywidualnej, zaczęto prowadzić również terapię grupową. W ramach podnoszenia kwalifikacji personel brał udział w różnych szkoleniach z zakresu metodologii i terapii rodzin.

Dnia 18.10.90r. dyrektor i personel z radością otrzymał wiadomość z Kuratorium Oświaty o zmianie swojej siedziby na lokal po byłym Wydziale Oświaty i Wychowania przy ul. Włodkowica 5. Znajdowały się tam tylko cztery pomieszczenia, w których ewentualnie mogłyby się odbywać badania diagnostyczne, porady i rozmowy. Dalsze pomieszczenia należące do Zarządu Administracyjno-ekonomicznego szkół, miały być przekazywane w miarę zwalniania pokoi przez rozwiązujący się wówczas Zarząd. Do chwili uzyskania odpowiedniej ilości pomieszczeń, adekwatnych do celów i zadań realizowanych przez naszą placówkę, Poradnia pracowała w rozbiciu na dwa lokale: dotychczasowym przy ul. Kołłątaja 1/6 i nowym przy ul. Włodkowica 5. W świetle tragicznej sytuacji finansowej szkolnictwa Kuratorium powiadomiło nas, że zostały wstrzymane wszystkie inwestycje w oświacie i tym samym perspektywa naszego połączenia oddaliła się.

W roku szkolnym 92 nasza placówka dodatkowo swoją opieką objęła gminę Żurawinę, co w skutkach przyniosło ze sobą zwiększenie ilości dzieci o ok.1300. W związku z powyższym Pani dyrektor poczęła starania o przyznanie kolejnych etatów. Zgody jednak na tę prośbę ze strony Kuratorium nie było. Pomimo ogólnych trudności finansowych udało się Pani dyrektor wygospodarować środki na zakup nowej wersji Wekslera, nowych zestawów testów do badań i innych pomocy dydaktycznych.

Do końca czerwca 93r. Poradnia w całości została przeniesiona do lokalu przy ul. Włodkowica 5. Ówczesny lokal spełniał wymagania placówki. W tym samym roku dokonano również zmiany nazwy Poradni Wychowawczo – Zawodowej na Poradnię Psychologiczno – Pedagogiczną.

Na terenie placówki zaczął funkcjonować zespół korekcyjno-wyrównawczy dla dzieci z porażeniem mózgowym. Zaczęto również prowadzić treningi antystresowe. W tych latach w szkołach podjęto próbę przygotowania palcówek szkolnych do kształcenia integracyjnego. Zgodnie z wytycznymi zarządzenia nr 29 MEN. W związku z tym pracownicy podjęli wszelkie próby wnikliwego postępowania diagnostycznego psychologicznego i pedagogicznego poszerzonego o diagnozę medyczną. Zaczęto również wydawać orzeczenia dotyczące przyznawania nauczania integracyjnego. Pracownicy w sposób bardzo aktywny upowszechniali wiedzę psychologiczno-pedagogiczną wśród nauczycieli miasta i województwa wrocławskiego. Podjęli w tym czasie współpracę z lokalną gazetą „Słowo Polskie” oraz uczestniczyli w cyklicznym programie telewizji lokalnej pt. „Kowalski do tablicy”. Współpracowali również z Parlamentem Młodzieży Wrocławia w zakresie demokratyzacji. W tym okresie dwie koleżanki ukończyły Helsińską Szkołę Praw Człowieka i prowadziły szkolenia dla dyrektorów poradni dotyczące interpretacji przepisów i ich praktycznego zastosowania. Inne koleżanki w oparciu o zdobytą wiedzę na licznych kursach i szkoleniach prowadziły zajęcia teoretyczno-praktyczne dla nauczycieli i polonistów szkół podstawowych z zakresu reedukacji dzieci dyslektycznych i dysortograficznych. Utworzyły również i prowadziły na terenie Poradni zespoły dla dzieci z ww. dysfunkcjami.

Został również zorganizowany przez jedną z koleżanek psychologów dwustopniowy trening Denisona (kinezjologia edukacyjna-metoda usprawniająca pracę mózgu poprzez wykonywanie odpowiednich ćwiczeń). Przeprowadzane były również zajęcia warsztatowe dla uczniów ostatnich klas szkół ponadpodstawowych nt. „Jak nie zostać bezrobotnym”, a także program profilaktyki zaburzeń mowy w przedszkolach w grupach dzieci 3-4 letnich.

W latach 95/96 Poradnia zatrudniała 16 pracowników pedagogiczno-psychologicznych oraz dwóch pracowników administracyjno – obsługowych. W zakresie pomocy dzieciom, rodzicom i nauczycielom, w odniesieniu do dzieci 0-6 r.ż. Poradnia obejmowała 17 przedszkoli oraz 24 oddziały w Szkołach Podstawowych. Od momentu zmiany organu prowadzącego przedszkola, którym dotychczas były gminy prowadzenie działalności merytorycznej prze pracowników Poradni wymagało większych zabiegów. Nadal ilość dzieci objętych diagnozą i terapią logopedyczną wykazywał tendencję wzrostową. Prowadzona profilaktyka logopedyczna, profilaktyka uzależnień i resocjalizacja dzieci i młodzieży z trudnościami wychowawczymi oraz niedostosowanych społecznie w tych ostatnich latach znacznie zwiększyła się. W badaniach diagnostycznych pracownicy Poradni stosowali wówczas różnorodne metody badawcze, również i niekonwencjonalne np. bezpośrednie kontakty z grupami nieformalnymi-w tym przestępczymi.

Dyrektor Poradni starała się również w możliwie pełnym zakresie zapewnić szkołom rejonowym wszechstronną pomoc w prowadzeniu orientacji zawodowej, sprawując równocześnie w tym zakresie bezpośrednią opiekę nad dziećmi i młodzieżą. Prowadzone były liczne warsztaty, treningi, pogadanki oraz indywidualne rozmowy z uczniami i ich rodzicami. Pracownicy przeszkolili wówczas wszystkich pedagogów szkół pod kątem prowadzenia warsztatów pt. „Wybór drogi życiowej”.

W roku 1997 Dyrektor Poradni D. Roszczewska zaprezentowała nową koncepcję placówki opracowaną zgodnie z Rozporządzeniem MEN z dn.11.06.93r. (dz. ust. nr 67/93) w sprawie organizacji i zasad działania publicznych Poradni Psychologiczno-Pedagogicznych. Obejmowała ona działania w zakresie: 1. Działalności diagnostycznej 2. Działalności orzeczniczo-kwalifikacyjnej 3. Działalności terapeutyczno-doradczej 4. Podnoszenie własnych kwalifikacji 5. Administrowanie i zarządzanie Poradnią

Okres od lipca 1997 był szczególnie trudny dla Dolnego Śląska, dla Wrocławia i również dla naszej Poradni. Przez Wrocław przeszła fala powodziowa, niosąca za sobą wiele zniszczeń i powodująca bardzo trudną sytuację materialną mieszkańców Wrocławia. W związku z sytuacją kryzysową między 10 a 15.09.1997r. w PPP Nr 1 zorganizowane były spotkania dla pedagogów szkolnych w celu zaoferowania pomocy dla nauczycieli, dzieci oraz rodziców. Pracownicy Poradni czynnie zaangażowali się w organizację grup wsparcia a także wyjazdów dzieci powodzian na kolonie.

W kolejnym roku szkolnym 1997/1998 dwóch psychologów uzyskało uprawnienia mediatora. W tym czasie stale wrastała ilość przeprowadzanych diagnoz i terapii dysleksji u dzieci i młodzieży. Ponadto z naszej placówki odchodzą drogie nam, doświadczone koleżanki: psycholodzy, pedagodzy i logopeda. Dyrektor Poradni D. Roszczewska wystosowała w związku z tym wniosek o zwiększenie obsady kadrowej. W stosunku do poprzednich lat liczba przyjętych dzieci wzrosła już do 1419.

Kolejne lata to wielkie zmiany w edukacji. Od roku 1999 zostaje wdrożona reforma oświaty dotycząca zmiany: treści i metod nauczania, ustroju szkolnego, systemu klasyfikowania i promocji funkcjonowania szkolnictwa zawodowego, systemu profilaktyki i opieki nad dzieckiem, statusu zawodowego nauczycieli i jego awansu zawodowego. Poradnia stanęła przed zadaniem dostosowania swoich zadań i celów do powstających zmian. W tym czasie Poradnia oczekiwała również zmiany swojej lokalizacji. Lokal jaki zajmowała placówka przy ul. Włodkowica był własnością Gminy Żydowskiej. W związku z tym Dyrektor Poradni podejmowała kolejne działania zmierzające do uzyskania godziwych warunków do pracy. W tej kwestii w czerwcu 1999r. odbyły się rady pedagogiczne z udziałem ówczesnego dyr. Wydziału Oświaty P. Haręźlaka, wicedyr. P. Badurę i przedstawicieli Gminy Żydowskiej. W efekcie toczących się rozmów Gmina Żydowska użyczyła placówce mniejsze metrażowo drugie skrzydło zajmowanego ówcześnie lokalu przy ul. Włodkowica 5 na okres od 01.09.1999r. do 15.07.2000r. Przełomowym dniem w kwestii siedziby Poradni był dzień 20.04.2000r. w którym odbyła się nadzwyczajna rada pedagogiczna z udziałem zaproszonych gości: P. dyr. Wydziału Oświaty P. Badurę, P. Błoch z Wydziału Oświaty, odpowiedzialnych za współpracę z Poradnią, a także z P. dr Aniszczykiem – członkiem Zarządu Miasta, odpowiedzialnym za Oświatę we Wrocławie oraz P. Roszczewską – dyr. Poradni wraz z gronem. Celem narady było przedstawienie przez Dyrektor Poradni nowej koncepcji pracy Poradni w zmienionej strukturze organizacyjnej i nowej formule działania. Zmiana koncepcji wynikała z konieczności opuszczenia przez Poradnię dotychczas zajmowanego lokalu. Tej koncepcji przyświecała idea: „Poradnia Psychologiczno-Pedagogiczna bliżej szkoły, bliżej dzieci”. W efekcie tego od września 2000r. pracownicy w zespołach psycholog-pedagog zaczęli pracować w wygospodarowanych gabinetach placówek szkolnych na terenie Starego Miasta. Główną siedzibę Poradni przeniesiono do trzech pomieszczeń do Gimnazjum Nr 5 przy ul. Kołłątaja w którym znajduje się do dziś. Mieści się tam gabinet dyrektora, sekretariat oraz gabinet logopedów. Pozostałe gabinety psychologiczno-pedagogiczne przeniesione zostały do SP Nr 63 przy ul. Niemcewicza. Gabinet ten został przeniesiony w kolejnych latach do SP Nr 71, gdzie do dziś się mieści. Pozostałe gabinety usytuowane są w szkole Nr 67 przy pl. Muzealnym i w Zespole Szkół Budowlanych przy ul. Braniborskiej. Mimo wielkich trudności finansowych P. Dyrektor otrzymała dofinansowanie z Wydziału Oświaty i zadbała o remont i wyposażenie poszczególnych gabinetów, zakup mebli, pomocy dydaktycznych i ksera. Kolejne zmiany to uzyskiwanie przez pracowników stopni awansu zawodowego.

W związku z reformą oświaty Poradnia utworzyła zespół ds. poradnictwa gimnazjalnego oraz wprowadziła zajęcia integracyjne w klasach I gimnazjum i w klasach I LO. oraz zajęcia adaptacyjne dla uczniów, a także wprowadziła na terenie gimnazjów tzw. punktów konsultacyjnych obsługiwanych przez pracowników Poradni. Przeprowadzano również zajęcia w zakresie profilaktyki uzależnień we współpracy z Wydziałem Zdrowia, Urzędu Miejskiego oraz zajęcia warsztatowe na temat: „Przemoc”. Logopedzi natomiast objęli badaniami przesiewowymi wszystkie klasy O i I w szkołach dzielnicy Starego Miasta. Badaniami przesiewowymi byli objęci również uczniowie z ryzyka dysleksji, a pod kątem dysortografii badania obejmowały uczniów ze szkół ponadpodstawowych. Pracownicy zaczęli podejmować się coraz trudniejszych wyzwań, wychodząc ze swoją pomocą na zewnątrz placówki. Dwie koleżanki: psycholog i pedagog, na prośbę dyrektora Teatru Polskiego przeprowadziły wówczas spotkania dla młodzieży liczącej ok. 600 osób po obejrzeniu spektaklu Jana Foss´ea. W tym czasie Poradnia podjęła się kolejnych wyzwań, tym razem dotyczących profilaktyki. Opracowane zostały programy wczesnego wspomagania rozwoju dziecka.

Pracownicy aktywnie stale podnosili swoje kwalifikacje biorąc udział w różnych formach doskonalenia zawodowego, a także doposażając gabinety w nowe pomoce dydaktyczne oraz podejmując współpracę z nowymi instytucjami wspomagającymi pracę w placówce. W okresie tym Poradnia zatrudniała 18 pracowników pedagogicznych, w dziale szkolno-przedszkolnym 6 etatów, w dziale gimnazjalnym 6 etatów, w ponadgimnazjalnym 4 etaty, w logopedycznym 2 etaty. Liczba osób zatrudnionych była jeszcze jednak niewielka w stosunku do powiększającej się sieci szkół ponadgimnazjalnych. W roku szkolnym 2002/2003 PPP Nr1 obejmowała swym zasięgiem 49 placówek oświatowych, do których uczęszczało 21053 dzieci i młodzieży a przyjęła w tym czasie 2228 dzieci i młodzieży.

W placówce funkcjonowały oddziały szkolno-przedszkolne, w których pracowali wieloletni pedagodzy i psycholodzy, jak: mgr Lidia Cegłowska, mgr Anna Kraus, mgr Jolanta Kubalka, mgr Jolanta Szarugiewicz, mgr Krystyna Kościańska i młodsi pracownicy: mgr Ewa Roszczewska i mgr Marta Kozera. Dział gimnazjalny obsługiwali również wieloletni pracownicy: Dyrektor Poradni mgr Danuta Roszczewska, mgr Małgorzata Balcerak-Taracha, mgr Ewa Okręglicka, mgr Łucja Dudek oraz mgr Bogumiła Rawecka. W dziale szkolnictwa ponadgimnazjalnego pracowali także z wieloletnim stażem: obecna Dyrektor mgr Maria Kędzierska, mgr Ewa Ostrowicz, mgr Małgorzata Godlewska-Słaby i mgr Ewa Jagiełłowicz. Należy wspomnieć również o dziale logopedycznym, w którym nieprzerwanie od wielu lat pracują logopedzi: mgr Ewa Pazdro i mgr Katarzyna Marszewska.

W latach 2003/2004 wszystkie gabinety wyposażone były w komputer, a kolejne nowe komputery Poradnia otrzymała w r.2006 z fundacji Unii Europejskiej.

W dalszych latach kolejnym priorytetem Poradni było wsparcie dzieci uzdolnionych poprzez branie udziału w tworzeniu Szkolnego Systemu Wspierania Uzdolnień, wykorzystując coraz bardziej nowoczesne urządzenia badawcze, prowadząc warsztaty inspirujące do pracy z dzieckiem zdolnym. Prowadzona jest również terapia i inne warsztaty dotyczące: radzenia sobie ze stresem, technik rozwijających myślenie twórcze, przeciwdziałania agresji i przemocy w szkole, terapii dzieci moczących się, terapii dzieci molestowanych seksualnie-program profilaktyczny pt. „Nie krzywdź mnie”.

W latach 2005/2006 do mocnych stron Poradni można było zaliczyć: wysokie kwalifikacje pracowników (50% dyplomowanych), bardzo dobra działalność zespołów orzeczniczych (5 lat bez odwołań) oraz bardzo dobre wyposażenie w metody diagnostyczne. Natomiast do słabych stron Poradni zaliczono wówczas nadal niewystarczającą bazę lokalową, małą obsadę kadrową(długie terminy oczekiwań na zarejestrowanie ucznia) czy brak dostępu do internetu.

W wyniku podnoszenia kwalifikacji pracownicy zdobyli duże osiągnięcia w oferowanej przez Poradnię pomocy dotyczącej wczesnego wspomagania rozwoju dziecka, wspomagania niepełnosprawnych oraz wspomaganie wychowawczej i edukacyjnej funkcji szkoły. Rozpoczęto także realizację programu z inicjatywy wspólnoty EQUAL: „Wyprowadź na prostą”.

W roku 2007 Dyrektor Poradni mgr Danuta Roszczewska – zasłużony, wieloletni pracownik, dbająca do ostatnich dni swojej aktywności zawodowej o jakość pracy i poprawę warunków lokalowych, po 37 latach pracy pożegnała grono pedagogiczne, odchodząc na zasłużoną emeryturę. Miejsce Pani Dyrektor Danuty Roszczewskiej zajęła Pani mgr Maria Kędzierska, pracująca w Poradni od roku 1989. Od początku pełnienia swojej funkcji kontynuowała także próby pozyskiwania nowych gabinetów. W Poradni zatrudniono, zgodnie z potrzebami wynikającymi z planów rozwoju placówki, dwóch nowych pracowników: socjologa i informatyka. W ramach poprawy jakości pracy Poradnia zakupiła rzutnik multimedialny i dwa korektory mowy. A w roku 2009 dzięki usilnym staraniom Pani Dyrektor M. Kędzierskiej wszystkie gabinety zostały połączone w sieć informatyczną oraz założono poradnianą stronę internetową. Placówka zaczęła oferować dzieciom, młodzieży oraz ich rodzicom i nauczycielom coraz szerszy zakres różnych form pomocy psychologiczno – pedagogiczno – logopedycznej. Nowy okres szkolny dał początek wdrożenia nowych programów m. in. „Trening zastępowania agresji”. Przeprowadzono również terapię młodzieży ponadgimnazjalnej z problemami wieku dorastania, terapię dziecka skrzywdzonego, warsztaty wspomagające rozwój twórczości u wybitnie zdolnej młodzieży oraz wdrożenie „Metody towarzyszenia”. Został powołany zespół negocjacyjno-mediacyjny w celu rozwiązywania sytuacji konfliktowych. Zgodnie z potrzebami wynikającymi z planu rozwoju placówki zatrudnienie otrzymuje nowy pracownik z wykształceniem pedagogicznym oraz psycholog z umiejętnością prowadzenia terapii Biofeedback. Poradnia sukcesywnie wprowadza nowe metody diagnostyczne m.in. program „Słyszę”, „Widzę”, „Mówię”, a także realizowane są różne programy terapeutyczne. Pracownicy coraz częściej przygotowują i przedstawiają swoje prezentacje w formie multimedialnej. W wersji elektronicznej przygotowane są również sprawozdania z pracy poszczególnych działów. Niektóre z gabinetów mają także zainstalowane w wersji elektronicznej testy psychologiczno – pedagogiczne. Dyrektor wraz z pracownikami niezmiennie dba o kształtowanie pozytywnego wizerunku poradni, upowszechnia informacje o formach pracy i osiągnięciach. Strona internetowa Poradni jest stale aktualizowana, w trakcie przygotowania jest także folder o jej działalności a niebawem zostaną uruchomione e-porady. Ta forma w zdecydowany sposób ułatwi potrzebującym uzyskanie od naszej placówki pomocy. Funkcje wicedyrektorów w okresie kadencji Pani Dyrektor Danuty Roszczewskiej pełniły Agnieszka Kłosowska, Ewa Pazdro i Anna Kraus.